داشتیم سر آزادی تو حکومت امام حرف می زدیم:
گفتیم که وقتی امام حاکم باشه،
نمیذاره هر کسی هر جور خواست به دیگران ضربه بزنه!
نمیذاره تا به خاطر دل خودش، دل بقیه رو خراب کنه!
این یعنی بقیه آزادن که چه راهی رو انتخاب کنن...
اگه مسیر خوشبختی رو بخوان که خوش به حالشون!
زمینه خوبه و تو این جامعه به زور بدبخت شون نمیکنن!
اما اگه نخواستن هم که خب باشه، نخوان!
ولی نمیشه جامعه رو هم دنبال خودشون بدبخت کنن!
اما ادامه اش...
یه طرف دیگه ماجرا اینه که اصلا امام حاکم میشه تا مردم رشد کنن،
یعنی خوبی های وجودشون رو بشه، به قول خودمون خوشبخت شن...
خب این نیاز به آزادی داره،
اگه آدم قراره یه انتخاب باحال و ارزشمند بکنه،
باید آزادی داشته باشه و مجبور نباشه که کدومو انتخاب کنه!
کسی که حاضره این آزادی رو به مردم بده، امامه که دلسوزشونه...
وگرنه بقیه حاکما سر این آزادی دادنه خیلی ضرر می کنن
و به همین خاطر اونو به مردم نمی دن...
قبول دارم یه کم باورش برامون سخته، چون جا نیفتاده...
بذار تو قسمت بعد یه مثال بزنیم...
#خوشبختی
#آزادی
صمیمانه
ولی ای کاش این تیکه از زندگیم دیرتر بگذره ... تا بیشتر ازش لذت ببرم...
