یه چیزی بگم؟
معمولا آدما هرچی به هم نزدیک تر میشن،
تحمل کردن همدیگه براشون سخت تر میشه😖!
هر چی باشه اشکالای همو بیشتر می بینن...
مثلا وقتی با دوستامون هستیم، خب باحالیم دیگه!
ولی وقتی میایم تو خونه🏡، شروع میشه غر زدنامون...
دوستامون نمی بینن که چقد زود عصبانی میشیم،
دوستامون نمی بینن که چقد ماها غر می زنیم،
دوستامون نمی بینن که ما چقد لج در آریم،
دوستامون نمی بینن که چقد بی اعصابیم،
دوستامون نمی بینن که چقد نا مرتبیم،
دوستامون نمی بینن که چقد...
اگرم اینا رو ببینن، باید دوستای صمیمی مون باشن.
وگرنه ما معمولا برا اونایی که دورادوریم، خیلی خوبیم!
مگه اینکه این وسطه پای یه چیز دیگه هم در میون باشه،
♥یه محبت قوی...♥
از جنس همون محبتی که مامان به بچه اش داره،
هر چی خراب کاری هم بکنه می گه بچمه...
یا بهتر بگیم،
محبت مامان از جنس اون محبتیه که امام داره،
با اینکه همه چی رو میدونه، همه بد اخلاقی هامونم دیده،
ولی خیلی 💝دوستمون داره... خیلی هوامونو داره... خیلی خیلی...
#خوشبختی
#امام_هوای_دل_آدمو_داره
صمیمانه
ولی ای کاش این تیکه از زندگیم دیرتر بگذره ... تا بیشتر ازش لذت ببرم...
